CAESAR SERVIENS, BELLUM GALLICUM VII, 50
 
1 Cum acerrime comminus pugnaretur, hostes loco et numero, nostri virtute confiderent, subito sunt Aedui visi ab latere nostris aperto, quos Caesar ab dextra parte alio ascensu manus distinendae causa miserat.

2 Hi similitudine armorum vehementer nostros perterruerunt, ac tametsi dextris umeris exsertis animadvertebantur, quod insigne pactum esse consuerat, tamen id ipsum sui fallendi causa milites ab hostibus factum existimabant.

3 Eodem tempore Lucius Fabius centurio, quique una murum ascenderant, circumventi atque interfecti muro praecipitabantur.

4 Marcus Petronius, eiusdem legionis centurio, cum portas excidere conatus esset, a multitudine oppressus ac sibi desperans multis iam vulneribus acceptis manipularibus suis, qui illum secuti erant, "Quoniam," inquit, "me una vobiscum servare non possum, vestrae quidem certe vitae prospiciam, quos cupiditate gloriae adductus in periculum deduxi.

5 Vos data facultate vobis consulite." Simul in medios hostes irrupit duobusque interfectis reliquos a porta paulum summovit.

6 Conantibus auxiliari suis, "Frustra," inquit, "meae vitae subvenire conamini, quem iam sanguis viresque deficiunt. Proinde abite, dum est facultas, vosque ad legionem recipite." Ita pugnans post paulum concidit ac suis saluti fuit.
1
   Cum acerrime comminus pugnaretur,
   hostes loco et numero,
   nostri virtute confiderent,
subito sunt Aedui visi ab latere nostris aperto,
   quos Caesar ab dextra parte alio ascensu manus distinendae causa miserat.

2
Hi similitudine armorum vehementer nostros perterruerunt,
ac
   tametsi dextris umeris exsertis animadvertebantur,
      quod insigne pactum esse consuerat,
tamen
   id ipsum sui fallendi causa
milites
   ab hostibus factum
existimabant.

3
Eodem tempore Lucius Fabius centurio,
   quique una murum ascenderant,
circumventi atque interfecti muro praecipitabantur.

4
Marcus Petronius, eiusdem legionis centurio,
   cum portas excidere conatus esset,
a multitudine oppressus
ac sibi desperans
   multis iam vulneribus acceptis
manipularibus suis,
   qui illum secuti erant,
   "Quoniam,"
inquit,
   "me una vobiscum servare non possum,
vestrae quidem certe vitae prospiciam,
   quos cupiditate gloriae adductus in periculum deduxi.

5
Vos
   data facultate
vobis consulite."
Simul in medios hostes irrupit
   duobusque interfectis
reliquos a porta paulum summovit.

6
   Conantibus auxiliari suis,
"Frustra,"
inquit,
"meae vitae subvenire conamini,
   quem iam sanguis viresque deficiunt.
Proinde abite,
   dum est facultas,
vosque ad legionem recipite."
Ita pugnans post paulo concidit
ac suis saluti fuit.