| 1 Tunc duces principesque Nerviorum, qui aliquem sermonis aditum causamque
amicitiae cum Cicerone habebant, colloqui sese velle dicunt.
2 Facta potestate eadem, quae Ambiorix cum Titurio egerat, commemorant: omnem esse in armis Galliam; Germanos Rhenum transisse; 3 Caesaris reliquorumque hiberna oppugnari. 4 Addunt etiam de Sabini morte: Ambiorigem ostentant fidei faciendae causa. 5 Errare eos dicunt, si quidquam ab his praesidi sperent, qui suis rebus diffidant; sese tamen hoc esse in Ciceronem populumque Romanum animo, ut nihil nisi hiberna recusent atque hanc inveterascere consuetudinem nolint: 6 licere illis incolumibus per se ex hibernis discedere et, quascumque in partes velint, sine metu proficisci. 7 Cicero ad haec unum modo respondit: non esse consuetudinem populi Romani accipere ab hoste armato condicionem: 8 si ab armis discedere velint, se adiutore utantur legatosque ad Caesarem mittant; sperare pro eius iustitia, quae petierint, impetraturos. |
| 1 Tunc duces principesque Nerviorum, qui aliquem sermonis aditum causamque amicitiae cum Cicerone habebant, colloqui sese velle dicunt. 2 3 4 5 6 7 8 |