CAESAR SERVIENS, BELLUM GALLICUM 5, 6
 
1 Erat una cum ceteris Dumnorix Haeduus, de quo ante ab nobis dictum est.
Hunc secum habere in primis constituerat, quod eum cupidum rerum novarum, cupidum imperi, magni animi, magnae inter Gallos auctoritatis cognoverat.

2 Accedebat huc, quod in concilio Haeduorum Dumnorix dixerat sibi a Caesare regnum civitatis deferri;
quod dictum Haedui graviter ferebant, neque recusandi aut deprecandi causa legatos ad Caesarem mittere audebant.

3 Id factum ex suis hospitibus Caesar cognoverat.
Ille omnibus primo precibus petere contendit, ut in Gallia relinqueretur, partim quod insuetus navigandi mare timeret, partim quod religionibus impediri sese diceret.

4 Posteaquam id obstinate sibi negari vidit, omni spe impetrandi adempta principes Galliae sollicitare, sevocare singulos hortarique coepit, uti in continenti remanerent:

5 metu territare: non sine causa fieri, ut Gallia omni nobilitate spoliaretur;
id esse consilium Caesaris, ut, quos in conspectu Galliae interficere vereretur, hos omnes in Britanniam traductos necaret;

6 fidem reliquis interponere, iusiurandum poscere, ut, quod esse ex usu Galliae intellexissent, communi consilio administrarent.
Haec a compluribus ad Caesarem deferebantur.

1
Erat una cum ceteris Dumnorix Haeduus,
   de quo ante ab nobis dictum est.
Hunc secum habere in primis constituerat,
   quod eum cupidum rerum novarum,
   cupidum imperi,
   magni animi,
   magnae inter Gallos auctoritatis cognoverat.

2
Accedebat huc,
   quod in concilio Haeduorum Dumnorix dixerat sibi a Caesare regnum civitatis deferri;
quod dictum Haedui graviter ferebant,
neque recusandi aut deprecandi causa legatos ad Caesarem mittere audebant.

3
Id factum ex suis hospitibus Caesar cognoverat.
Ille omnibus primo precibus petere contendit,
   ut in Gallia relinqueretur,
      partim quod insuetus navigandi mare timeret,
      partim quod religionibus impediri sese diceret.

4
   Posteaquam id obstinate sibi negari vidit,
   omni spe impetrandi adempta
principes Galliae sollicitare,
sevocare singulos hortarique coepit,
   uti in continenti remanerent:

5
   metu territare:
   non sine causa fieri,
      ut Gallia omni nobilitate spoliaretur;
   id esse consilium Caesaris,
      ut,
         quos in conspectu Galliae interficere vereretur,
      hos omnes in Britanniam traductos necaret;

6
  
fidem reliquis interponere,
   iusiurandum poscere,
      ut,
         quod esse ex usu Galliae intellexissent,
      communi consilio administrarent.
Haec a compluribus ad Caesarem deferebantur.